ΠΛΑΝΕΣ ΤΩΝ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΙΑΝΩΝ-

Άκοπη απόκτησις χαρισμάτων



Αρχιμ. ΔΑΝΙΗΛ ΓΟΥΒΑΛΗ

(απόσπασμα από το βιβλίο: ΝΕΦΕΛΑΙ ΑΝΥΔΡΟΙ)

πηγή:http://www.egolpio.com




Μία άλλη πλάνη των Πεντηκοστιανών είναι ότι πιστεύουν πως τα χαρίσματα του Θεού δίνονται χωρίς τον ανάλογο κόπο και μόχθο.
Σύμφωνα με την μακραίωνη πείρα της Εκκλησίας μας, όσοι έλαβαν κάποιο πνευματικό χάρισμα, λ. χ. το χάρισμα να εκδιώκουν δαιμόνια (αυτό το είχε ο άγιος Γεράσιμος), το χάρισμα να προφητεύουν (αυτό το είχε ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός), το χάρισμα να θεραπεύουν ασθένειες (αυτό το είχε ο άγιος Νεκτάριος) αυτοί πέρασαν από τον μόχθο, τον κόπο, την άσκησι, την νηστεία, την προσευχή, την υπομονή μεγάλων πειρασμών και θλίψεων. Για να λάβης άγιο Πνεύμα, πρέπει να χύσης αίμα. Δος αίμα και λάβε Πνεύμα. Αυτή η αρχή ισχύει.


Στους Πεντηκοστιανούς ισχύουν άλλα. Μόλις προσχωρήσουν σ' αυτήν την θρησκευτική ομάδα, σε σύντομο χρονικό διάστημα, χωρίς ασκητικούς ίδρωτες, χωρίς εξαγόρευσι αμαρτιών, χωρίς υπομονή σε μακροχρόνιες δοκιμασίες, χωρίς κόπο, λαμβάνουν πλούσια τα χαρίσματα του Πνεύ-ματος.
Κατά καιρούς έτυχε να ασχοληθώ με αιρέσεις. Έβλεπα στις διδασκαλίες τους κάτι περίεργα πράγματα, που για κάποιον ο οποίος μελέτα την Γραφή και τους Πατέρες φαίνονται εξωφρενικά. Λ. χ. στους Μάρτυρες του Ιεχωβά υπάρχει η διδασκαλία ότι στην μέλλουσα αιωνιότητα θα υπάρχουν δύο παράδεισοι, ένας ουράνιος για κάτι λίγους και ένας επίγειος για τον πολύ όχλο. Σε ιεχωβιτικά βιβλία έχω διαβάσει ότι οι Τρεις Μάγοι εσκόπευαν να φονεύσουν τον Χριστό!Οι Πεντηκοστιανοί μας λένε ότι πιάνεις ψάρια χωρίς να βρέξης πόδια.
Τι διαβάζουμε στα κείμενα των θεοφόρων Πατέρων που εγνώριζαν άριστα την Αγία Γραφή και ήταν πλήρεις Αγίου Πνεύματος;

Ας δούμε ενδεικτικά ένα κείμενο του οσίου Συμεών του νέου θεολόγου, τον οποίον μάλιστα εκτιμούν ιδιαίτερα μερικοί Ορθόδοξοι που συμπλέουν με τους Πεντηκοστιανούς, οι λεγόμενοι Χαρισματικοί.

Του Ευθυμίου και του Σάββα και των επομένων Αγίων ποιος θα διηγηθή τις πράξεις που υπερβαίνουν τα ανθρώπινα μέτρα; Πριν λάβουν την χάρι του Πνεύματος ή μετά από τότε που την έλαβαν, κανείς μέχρι τώρα δεν βγήκε από το ψυχικό του σκοτάδι χωρίς κόπους και πολλούς μόχθους και ιδρώτες, χωρίς βία και στενοχώρια και θλίψι, και κανείς δεν αντίκρισε το φως του Αγίου Πνεύματος. Διότι η βασιλεία των ουρανών κερδίζεται με την βία, και την αρπάζουν όσοι μεταχειρίζονται βία (Ματθ. ια' 12). Η δε βασιλεία των ουρανών είναι η μετοχή του Αγίου Πνεύματος, διότι αυτό είναι το λεχθέν ότι η βασιλεία των ουρανών υπάρχει μέσα σας (Λουκ. ιζ' 21). Αυτό ελέχθη για να καταβάλουμε σπουδή, ώστε το Άγιο Πνεύμα να το λάβουμε μέσα μας.

Ας μη λένε αυτοί που απέχουν από την συνεχή βία και στενοχώρια και ευτέλεια και θλίψι, εμείς έχουμε μέσα μας το Άγιο Πνεύμα, διότι χωρίς έργα και ίδρωτες και κόπους για την αρετή, ετούτος ο μισθός δεν δίνεται σε κανένα. Γι' αυτό καλό είναι εκείνο που λέγεται από πολλούς, δείξε μου την δουλειά που έκανες και μετά να ζήτησης μισθό. . .

Εκοπίασε ο μακάριος πατέρας μας Συμεών (πρόκειται για τον Συμεών τον Ευλαβή, τον πνευματικό του πατέρα) ώστε να ξεπεράση τους παλαιούς αγίους Πατέρες. Και υπέμεινε τόσους πειρασμούς και θλίψεις, ώστε να φανή ίσος με τους πιο επιφανείς μάρτυρες. Γι' αυτά λοιπόν δοξάσθηκε από τον Θεό και έγινε απαθής και άγιος και έλαβε, μπορούμε να πούμε, μέσα του όλον τον Παράκλητο. . .

Γι'; αυτό και ο Παύλος λέει, εάν πάσχουμε μαζί με τον Χριστό, τότε και θα δοξασθούμε μαζί με αυτόν (Ρωμ. η' 17). Εάν όμως τα πάθη, τα οποία υπέστη για μας, ντρεπόμαστε να μιμηθούμε και να υποστούμε, όπως εκείνος, γίνεται φανερό ότι ούτε στην δόξα του θα είμαστε συμμέτοχοι. Εάν συμπεριφερώμαστε έτσι, είμαστε πιστοί όχι στα έργα, αλλά μόνο στα λόγια. Όταν όμως δεν υπάρχουν έργα, η πίστις μας είναι νεκρά (Πρβλ. Ιακώβ, β' 26).

Γι'; αυτό λοιπόν το λέγω και δεν παύω να το λέγω, ότι εκείνοι που δεν μιμήθηκαν τα πάθη του Χριστού με μετάνοια και υπακοή, εκείνοι που δεν μετέσχαν στον θάνατό του. . . αυτοί ούτε στην πνευματική του ανάστασι θα συμμετάσχουν ούτε Άγιο Πνεύμα θα λάβουν. Διότι με το Άγιο Πνεύμα γίνεται η ανάστασις όλων. Και δεν εννοώ την σωματική ανάστασι που θα γίνη στην συντέλεια. . . , αλλά την πνευματική αναγέννησι και ανάστασι των νεκρών ψυχών που γίνεται καθημερινά εννοώ την πνευματική ανάστασι που δίδει εκείνος που μία φορά πέθανε κι αναστήθηκε, και που ανασταίνεται δια πάντων και εις πάντας οι οποίοι ζουν άξια" και που την δίδει με το Πανάγιο Πνεύμα του, δωρίζοντας ήδη από εδώ την βασιλεία των ουρανών. . . (Κατήχησις 6η).

Ας θυμηθούμε και κάποια λόγια του Χριστού, που διαφωτίζουν το θέμα μας: το μέρος του σπόρου που έπεσε σε καλό έδαφος, δηλώνει εκείνους τους ανθρώπους που καλοπροαίρετα άκουσαν τον λόγο του Θεού και τον κατανόησαν και καρποφορούν με υπομονή (Λουκ. η 15). Καρποφορούσιν εν υπομονή. Χρειάζεται χρόνος και υπομονή. Καρτερία σε θλίψεις, σε δοκιμασίες, σε εμπόδια, σε πειρασμούς που δεν λείπουν ποτέ από τους πνευματικούς αγωνιστές.

Κάποτε που διάβαζα μερικά βιβλία του Αρχιμανδρίτου Σωφρονίου Σαχάρωφ, ο οποίος εγνώρισε ίσως όσο κανείς άλλος στον 20ο αιώνα τι σημαίνει πνευματικό χάρισμα και πνευματικό ύψος και τα περιέγραψε στα βιβλία του τόσο καλά όσο κανείς άλλος στις ημέρες μας, βρήκα εκεί κάποιες φράσεις που τις υπογράμμισα: Η Πατρική Δωρεά αποκτάται μετά μεγάλου κόπου και πολλών παθημάτων (κεφ. Η προσευχή ως ατελεύτητος δημιουργία από το βιβλίο Περί προσευχής).

Σε άλλο κεφάλαιο περιγράφει τον σκληρό αγώνα που έκανε στον Άθω προκειμένου να κατανίκηση τα πάθη του:

Πολλές φορές αισθάνθηκα τον εαυτό μου σταυρωμένο πάνω σε αόρατο σταυρό. Αυτό συνέβαινε στον Άθω, όταν με κυρίευε θυμός εναντίον εκείνων που με προσέβαλλαν. Αυτό το πονηρό πάθος φόνευε μέσα μου την προσευχή και έτσι με οδηγούσε σε φρίκη. Κατά καιρούς η πάλη με το πάθος αυτό μου φαινόταν αδύνατη. Με κατέσχιζε σαν άγριο θηρίο που κατασπαράσσει το θύμα του. Κάποτε συνέβη από στιγμιαίο ερεθισμό να απομακρυνθή από μένα η προσευχή. Αγωνιζόμουνα οκτώ μήνες για να επιστρέψη. Όταν όμως ο Κύριος ενέδωσε στα δάκρυα μου, τότε η καρδιά μου έγινε πιο νηφάλια και πιο υπομονετική (κεφ. Η έμπονος προσευχή).

Τι μας λέει η πείρα των μεγάλων αγωνιστών, και τι μας κηρύττουν οι Πεντηκοστιανοί;


Στο Στρατώνι Χαλκιδικής, λόγω της δράσεως των Πεντηκοστιανών, εκλήθη κάποια φορά ο π. Γεώργιος Καψάνης, αγιορείτης Ηγούμενος, για να κάνη αντιαιρετική ομιλία. Όταν σπούδαζε στην Αμερική είχε γνωρίσει καλά αυτούς τους ανθρώπους.
Μεταξύ των άλλων είπε και τα εξής:


Χωρίς σταυρό γίνεται ανάστασις; Χωρίς να σταυρωθή ο άνθρωπος με την νηστεία, την προσευχή, την μετάνοια, την ταπείνωσι, την άσκησι, μπορεί να Ιδή τον Θεό; Προηγείται ο σταυρός στην ζωή του Χρίστου και του Χριστιανού, και έπεται η Ανάστασις και η Πεντηκοστή. Ενώ αυτοί θέλουν ανάστασι και χαρίσματα πνευματικά, χωρίς να σταυρώσουν τον εαυτό τους δια της μετανοίας, της ασκήσεως, της νηστείας, της υπακοής στην Εκκλησία.

Αγαπητοί Πεντηκοστιανοί, πλανάσθε. Σας πλάνα ο διάβολος. Τα χαρίσματα δίνονται σ' αυτούς που ακολουθούν την στενή πύλη και την τεθλιμμένη οδό. Για να φθάση ο προφήτης Ηλίας να κλεινή και να ανοίγη τον ουρανό και να αναστήση πρώτος αυτός στην ιστορία νεκρό, ζούσε στην εγκράτεια, στην παρθενική ζωή, στην αγρυπνία, στην αδιάλειπτη προσευχή, στην σκληρή άσκησι, στην υπομονή διωγμών εκ μέρους των ισχυρών της ημέρας, στην αγωνία και στον κίνδυνο. Για να γίνη ο Ιωάννης μεγάλος Προφήτης και βαπτιστής του Χριστού, επί πολλά έτη, από μικρό παιδί ζούσε δύσκολη ασκητική ζωή, με χίλιες δύο στερήσεις, όμοια με τον προφήτη 'Ηλία.

Η ταχύτητα με την οποία εσείς οι Πεντηκοστιανοί, λαμβάνετε τα πνευματικά χαρίσματα, η ευκολία με την οποία γίνεσθε προφήτες και φορείς τού Αγίου Πνεύματος και γλωσσολαλούντες δείχνει ότι από κάποια άλλη πηγή πίνετε νερό, και όχι από την πηγή τού Αγίου Πνεύματος. Εσείς ακλουθείτε την ευρύχωρο οδό, η οποία δεν οδηγεί στην ζωή, η οποία δεν οδηγεί στο ζωοποιό Πνεύμα.


Ο λόγος τού Ευαγγελίου είναι σαφής και κατηγορηματικός: Πλατειά η πύλη και ευρύχωρος η οδός η απάγουσα εις την απώλειαν (Ματθ. ζ' 13). Μη καυχάσθε ότι είσθε πολλοί, ότι αυξάνετε. Γιατί πάντα τρέχουν πολλοί σε κηρύγματα πλατείας πύλης και ευρύχωρου οδού. Πολλοί είσιν οι εισερχόμενοι δι'; αυτής. Λόγος τού Χριστού.