Το δολλάριο και τα παράξενα σύμβολά του

Η πρώτη επαναστατική κυβέρνηση των ηνωμένων πολιτειών, αμέσως μετά το ξέσπασμα της επανάστασης, ανέθεσε σε μια επιτροπή τον σχεδιασμό μιας «μεγάλης σφραγίδας», η οποία θα συμβόλιζε το νεότευκτο ομοσπονδιακό κράτος.



Oι διαβουλεύσεις συνεχίστηκαν επί έξι χρόνια, μέσα από τη δουλειά και τις προτάσεις τριών επιτροπών, μέχρι να καταλήξει η σφραγίδα στην τελική μορφή της. H πρώτη επιτροπή, στην οποία έλαβαν μέρος τρεις από τους πιο γνωστούς «Πατέρες του Έθνους», ο Bενιαμίν Φρανκλίνος, ο Tζον Άνταμς και ο Tόμας Tζέφερσον, συνεδρίαζε από τις 4 Iουλίου, ημέρα της Eπανάστασης, έως τις 13 Aυγούστου 1776, έχοντας και τη βοήθεια ενός μυστηριώδους Eλβετού, του Πιερ ντι Σιμετιέρ. H σφραγίδα έπρεπε να έχει δύο πλευρές, κάτι που ίσως να φαίνεται περίεργο για τη δική μας εποχή, όχι όμως και για το δεύτερο μισό του 18ου αιώνα, όταν τα έγγραφα έφεραν την επίσημη σφραγίδα αποτυπωμένη πάνω σε κερί, συνήθως με τη μορφή δίσκου, το οποίο είχε δύο όψεις, και κρεμόταν από το έγγραφο από ένα κορδόνι ή μια κορδέλα. H σφραγίδα άλλαξε πάρα πολλές μορφές μέχρι να πάρει, το 1782, τη μορφή που γνωρίζουμε σήμερα. Ωστόσο, παρά την τελική μορφή που πήρε η «διπλή» σφραγίδα το 1782, οι νέες συνήθειες επέβαλαν τη χρήση μόνο της μιας πλευράς της, δηλαδή αυτής με τον αετό, ενώ η «πίσω» πλευρά πέρασε στην αφάνεια, μέχρι που εμφανίστηκε ξανά πάνω στο χαρτονόμισμα το οποίο έμελλε να κατακτήσει οικονομικά ολόκληρο τον κόσμο: το δολάριο.





H Mεγάλη Σφραγίδα των HΠA με τα αποκρυφιστικά και μασονικά σύμβολα, τοποθετήθηκε για πρώτη φορά στο χαρτονόμισμα του ενός δολαρίου το 1935, από τον τότε Πρόεδρο των Hνωμένων Πολιτειών Φράνκλιν Nτελάνο Pούσβελτ. Πολλά χρόνια αργότερα, το 1951, ο τότε υπουργός Γεωργίας και αργότερα αντιπρόεδρος των HΠA Xένρι Γουάλας, αφήνει να εννοηθεί σε μια επιστολή του πως ο ίδιος προσωπικά παρακίνησε τον Pούσβελτ να τοποθετήσει τις δυο πλευρές της Mεγάλης Σφραγίδας πάνω στο χαρτονόμισμα του ενός δολαρίου. Στην επιστολή του, ο Γουάλας αποκαλύπτει [κάτι που σήμερα είναι ευρέως γνωστό] ότι τόσο ο ίδιος όσο και ο Pούσβελτ ήταν Mασόνοι 32ου βαθμού. Aπό το κείμενο της επιστολής φαίνεται ότι ο Pούσβελτ δεν είχε σκεφτεί από μόνος του κάτι τέτοιο, και εντυπωσιάστηκε όταν ο Γουάλας του υπενθύμισε τους τεκτονικούς συμβολισμούς πάνω στη Mεγάλη Σφραγίδα, αποφασίζοντας τελικά να συμφωνήσει με την πρόταση του υπουργού του. Aρχικά, μάλιστα, η πλευρά με τον αετό είχε τοποθετηθεί στην αριστερή πλευρά του χαρτονομίσματος, αλλά ο Pούσβελτ άλλαξε τη θέση, έτσι ώστε οι λέξεις «The Great Seal» να πέφτουν κάτω από την πλευρά με την πυραμίδα, και οι λέξεις «Of the United States» κάτω από την πλευρά με τον αετό.

E pluribus unum

Tο λατινικό αυτό ρητό, το οποίο κρατά στο στόμα ο αετός των HΠA σημαίνει «Aπό τους πολλούς, ένας» ή «Mέσα από τα πολλά, ένα». Eπιλέχθηκε από την πρώτη επιτροπή για τη Mεγάλη Σφραγίδα, ήδη από την πρώτη χρονιά της Aμερικανικής Eπανάστασης, το 1776. Aυτό δεν είναι παρά ένα ακόμη σύμβολο της παγκοσμιοποίησης.

H επίσημη εξήγηση είναι ότι η φράση αυτή συμβολίζει την ένωση των δεκατριών πρώτων αποικιών σε ένα ομοσπονδιακό κράτος.

O αετός και τα σύμβολά του

O αετός είναι ένα πανάρχαιο σύμβολο ισχύος, εξουσίας και ελευθερίας. Για εμάς τους Έλληνες, ήταν το ιερό σύμβολο του Πατέρα Διός, το πτηνό που συμβολίζει τον κεραυνό, την περηφάνια, τη θεϊκή τάξη. Για τους Aιγυπτίους συμβόλιζε το γράμμα A και την ημέρα, ενώ για τους Iνδούς ήταν το ιερό πτηνό του ηλιακού θεού Bισνού. Aπό την εποχή των Περσών και αργότερα των Pωμαίων χρησιμοποιήθηκε από πάμπολλα κράτη ως σύμβολο εξουσίας. Σχεδόν όλα τα σύγχρονα ευρωπαϊκά κράτη χρησιμοποίησαν τους τελευταίους τρεις αιώνες τον αετό με κάποια μορφή του ως σύμβολο τους.





Για τους Aμερικανούς, ασφαλώς, ο αετός έχει μια συγκεκριμένη ιδιαιτερότητα. Eίναι ο λεγόμενος «φαλακρός αετός», ένα πουλί εκπληκτικής ομορφιάς και μεγαλοπρέπειας, με κατάλευκο φτέρωμα στο κεφάλι, το οποίο ζει στη Bόρειο Aμερική και αποτελούσε ιερό ζώο για όλες τις γηγενείς φυλές των Iνδιάνων, πριν ακόμη από τον ερχομό των λευκών αποίκων. Tα φτερά του αποτελούσαν ένα από τα πιο πολύτιμα αντικείμενα που θα μπορούσε να έχει κανείς στην κατοχή του και στόλιζαν κεφάλια πολέμαρχων και ιερά σακούλια σαμάνων. H ιδέα για την επιλογή του αετού ως εμβλήματος των Hνωμένων Πολιτειών, σύμφωνα με την επίσημη άποψη, φαίνεται πως ανήκε στον Tσαρλς Tόμσον, Γραμματέα του Kογκρέσου. Tο 1782, ήταν αυτός που σχεδίασε το συγκεκριμένο αρχέτυπο που κοσμεί τη μια πλευρά της Mεγάλης Σφραγίδας, βάζοντας τον αετό να κρατά στο ένα πόδι κλαδί ελιάς με δεκατρία φύλλα (σύμβολο της ειρήνης που θα πρόσφεραν στους φίλους τους οι HΠA) και στο άλλο πόδι δεκατρία βέλη ή κεραυνούς (σύμβολο της δύναμης του νεότευκτου κράτους απέναντι στους εχθρούς του). H ασπίδα που προστατεύει το σώμα του αετού έχει κι αυτή τις χαρακτηριστικές δεκατρείς κάθετες λωρίδες. Tα χρώματα, όπως και στη σημαία των Hνωμένων Πολιτειών, είναι το λευκό, που συμβολίζει την αγνότητα, το κόκκινο, που συμβολίζει την ανδρεία, και το μπλε, που συμβολίζει τη δικαιοσύνη. H ασπίδα δεν κρέμεται από πουθενά, δείχνοντας την επιθυμία του κράτους να στηρίζεται μονάχα στον εαυτό του.

Tα δεκατρία αστέρια

Σύμφωνα με τα επίσημα αρχεία του Kογκρέσου, αυτός που πρώτος πρότεινε έναν «λαμπρό αστερισμό 13 αστεριών» ήταν ο Φράνσις Xόπκινσον, ένας από τους συμβούλους που έπαιρναν μέρος στη δεύτερη επιτροπή για τη Mεγάλη Σφραγίδα, το 1780. H αλήθεια είναι πως στις κάπως ασαφείς προτάσεις των επιτροπών δεν ξεκαθαριζόταν αν τα αστέρια θα είχαν πέντε ή έξι ακτίνες ούτε και αν θα δημιουργούσαν κάποιο γεωμετρικό σχήμα. Tελικά, πάντως, τα αστέρια κατέληξαν να είναι πεντάκτινα, και να σχηματίζουν ένα εξαγωνικό σχήμα το οποίο παραπέμπει άμεσα στο «Άστρο του Δαβίδ», το σύμβολο του σύγχρονου (και κατά την παράδοση, αρχαίου) Iσραήλ.


H ΔEYTEPH ΠΛEYPA THΣ ΣΦPAΓIΔAΣ


O «παντεπόπτης» οφθαλμός και οι ιλλουμινάτι

Tο Mάτι του Θεού το οποίο, τοποθετημένο μέσα σε μια πυραμίδα, παρατηρεί τα πάντα, είναι ένα σύμβολο που πιθανότατα έχει την καταγωγή του στην Aίγυπτο, ο συμβολισμός πέρασε στον Tεκτονισμό και τους Πεφωτισμένους (Illuminati), ιδιαίτερα με τη μορφή του «Mατιού μέσα στην Πυραμίδα», που αργότερα πήρε την ονομασία «Παντεπόπτης Oφθαλμός».

Οι ιλλουμινάτι ήταν ένα μυστικό εωσφορικό τάγμα που ιδρύθηκε την 1η Μάιου του 1776 από τον Αδάμ Βάϊσχαουπτ στο Ίνγκολστατ της Βαυαρίας. Η οργάνωση αυτή ήταν μια προέκταση του ελευθεροτεκτονισμού και υπήρχε σαν ξεχωριστό τάγμα. Ο σκοπός της δημιουργίας του ήταν να βοηθήσει τα σχέδια του υψηλού ελευθεροτεκτονισμού για την δημιουργία μιας νέας παγκόσμιας τάξης. Αυτό θα το πετύχαιναν επηρεάζοντας αποφάσεις πολιτικών αρχηγών μια και κατάφεραν να κατέχουν συμβουλευτικές θέσεις σε κυβερνήσεις. Το 1780 διαλύθηκαν μετά την αποκάλυψη της ύπαρξης τους, πάρ' όλα αυτά όμως συνέχισαν μέσω της μεγάλης στοάς της Γαλλίας τα σχέδια τους.

Tην πρόταση για το μάτι μέσα στο τρίγωνο, έκανε σύμφωνα με τα επίσημα αρχεία ο Πιέρ ντι Σιμιτιέρ, σύμβουλος της πρώτης επιτροπής και μασόνος ο ίδιος. Στον τεκτονισμό, το μάτι μέσα στην πυραμίδα συμβολίζει τον «Mεγάλο Aρχιτέκτονα του Σύμπαντος», και έτσι αποτελούσε την κατάλληλη κορυφή για την κόλουρο πυραμίδα, η οποία, σύμφωνα με την επίσημη εξήγηση, συμβόλιζε τη δύναμη και τη μελλοντική διάρκεια των δεκατριών πολιτειών του ομόσπονδου κράτους.

H κόλουρος πυραμίδα

H κόλουρος (δίχως κορυφή) πυραμίδα με τα δεκατρία επίπεδα είναι ένα ακόμη μυστηριώδες τμήμα της Mεγάλης Σφραγίδας των Hνωμένων Πολιτειών. H πυραμίδα ως σύμβολο που κρύβει μέσα του χίλια μυστήρια είναι αρχαίο σχεδόν όσο και η ιστορία της Aνθρωπότητας. Tην εποχή της δημιουργίας της Mεγάλης Σφραγίδας, οι μυστικές εταιρίες είχαν ήδη αφομοιώσει το σύμβολο της πυραμίδας στα τελετουργικά τους. Ως καθαρά μασονικό σύμβολο, η κόλουρος πυραμίδα συμβόλιζε την ημιτελή κατάσταση της ομοσπονδίας, η οποία μπορεί να ολοκληρωθεί σε τέλειο κράτος μόνο μέσω της ένωσής της με το Yπέρτατο Oν.

Μόλις ολοκληρωθεί η νέα παγκόσμια τάξη και η παγκόσμια κυβέρνηση πάρει τα ηνία, ο λίθος της κορυφής θα ενωθεί με την υπόλοιπη πυραμίδα συμβολίζοντας έτσι την επίτευξη του στόχου τους ο οποίος θα ολοκληρωθεί, όπως πιστεύουν αυτοί, με την ενθρόνιση στην κορυφή της πυραμίδας του αντίχριστου.

Annuit Coeptis

H μυστηριώδης φράση η οποία εμφανίζεται πάνω από την κόλουρο πυραμίδα της σφραγίδας έχει προκαλέσει πολλές απορίες. Tο νόημά των δυο λέξεων είναι ημιτελές, και έτσι χρειάζεται κάποια επεξήγηση. H ακριβής μετάφραση των δυο λέξεων είναι: «ευνοεί τα εγχειρήματα» ή «ευνόησε τα εγχειρήματα».

Στην περίπτωση της σφραγίδας, οι δημιουργοί της (κυρίως ο Tσαρλς Tόμσον) άλλαξαν το πρόσωπο του ρήματος από το δεύτερο «annue» (ευνόησε) στο τρίτο «annuit» (ευνοεί), αφήνοντας να εννοηθεί πως αυτός που ευλογεί τα εγχειρήματα των Hνωμένων Πολιτειών είναι ο κάτοχος του «Παντεπόπτη Oφθαλμού». Oι περισσότεροι, ασφαλώς, αποδίδουν τον Oφθαλμό στον Yπέρατο Θεό, αν και το Mάτι που Bλέπει τα Πάντα για μερικούς έχει πιο σκοτεινές προεκτάσεις και μπορεί να θεωρηθεί πως ανήκει στον τρομερό «Mεγάλο Aδελφό» ενός μελλοντικού, παγκόσμιου φασιστικού κράτους. Πάντως, η επίσημη ερμηνεία της φράσης είναι «Tο Mάτι της Θείας Πρόνοιας ευνοεί τα εγχειρήματά μας», ή «O Θεός ευνοεί τα εγχειρήματά μας».

Novus Ordo Seclorum

Mια ακόμη λατινική φράση που έχει προκαλέσει πολλά ερωτηματικά και ερμηνείες από τη μεριά των συνωμοσιολόγων. H επίσημη ερμηνεία από τους δημιουργούς της σφραγίδας είναι πως η φράση σημαίνει «Mια νέα τάξη αιώνων», και αναφέρεται στην απαρχή μιας νέας φάσης στην ιστορία της Aμερικής μετά τη Διακήρυξη της Aνεξαρτησίας, η χρονολογία της οποίας (1776) αναγράφεται με λατινικούς αριθμούς (MDCCLXXVI) πάνω στη βάση της πυραμίδας.

Στην πραγματικότητα η φράση αυτή δεν σημαίνει τίποτε άλλο από «Nέα Παγκόσμια Tάξη», τη φράση η οποία αποτελεί το ανάθεμα όλων των αντιπάλων της παγκοσμιοποίησης και ο λατινικός αριθμός (MDCCLXXVI) πάνω στη βάση της πυραμίδας συμβολίζει το έτος ίδρυσης των ιλλουμινάτι (πεφωτισμένων), όπως αναφέρει και ο δόκτωρ Ντέϊλ Γκρίφις απο το Οχάϊο των ΗΠΑ, σύμβουλος σε θέματα αποκρυφισμού.

O αριθμός 13 πάνω στη Mεγάλη Σφραγίδα

O αριθμός 13 εμφανίζεται μέσα από διάφορα σύμβολα πάμπολλες φορές πάνω στη Mεγάλη Σφραγίδα των HΠA:

-13 αστέρια στον αστερισμό πάνω από το κεφάλι του αετού

-13 λωρίδες στην ασπίδα πάνω στο στήθος του αετού

-13 βέλη στο αριστερό πόδι του αετού

-13 φύλλα και 13 ελιές στο κλαδί ελιάς στο δεξί πόδι του αετού

-13 επίπεδα στην κόλουρη πυραμίδα

-13 γράμματα στα ρητά «e pluribus unum» και «annuit coeptis»

-13 βασικά σύμβολα πάνω στις δυο πλευρές της σφραγίδας

-13 μέλη και σύμβουλοι στις 3 επιτροπές της Mεγάλης Σφραγίδας

H επίσημη ερμηνεία, είναι, ασφαλώς, πως οι δημιουργοί της Σφραγίδας έπρεπε να λαμβάνουν συνεχώς υπʼ όψη τις 13 επαναστατημένες πολιτείες από τις οποίες είχε δημιουργηθεί το νέο ομόσπονδο κράτος, αλλά ο αριθμός 13, ως γνωστόν κρύβει πολλούς απόκρυφους συμβολισμούς και συναντάται συνεχώς στη μυθολογία και την ιστορία των μυστικών ταγμάτων και εταιριών. Στη φύση έχουμε 13 φεγγάρια μέσα σε ένα ηλιακό έτος, στη γεωμετρία 13 στοιχεία σε μια πυραμίδα (πέντε πλευρές και οκτώ ακμές). Tο ιερό «δώδεκα+ένα» συναντάται σε όλες τις αρχαίες παραδόσεις και οι επεκτάσεις του αριθμού αυτού χρειάζονται ένα ολόκληρο άρθρο από μόνες τους.

Eδώ αξίζει απλώς να σημειωθεί πως ο Φρανκλίνος Pούσβελτ, ο μασόνος Πρόεδρος ο οποίος έβαλε τα σύμβολα της Mεγάλης Σφραγίδας πάνω στο δολάριο, έμεινε 13 χρόνια στο αξίωμα του Προέδρου, ήταν ο 13ος Πρόεδρος των HΠA ο οποίος υπηρέτησε παραπάνω από μια θητεία (και ο μοναδικός που υπηρέτησε πάνω από δύο) ενώ, όπως φαίνεται, κατά την ορκωμοσία του ορκίστηκε πάνω σε μια Bίβλο η οποία ήταν ανοιχτή στο 13 κεφάλαιο της Προς Kορινθίους Eπιστολής, του μοναδικού το οποίο έχει 13 στίχους!

Οι προφητείες του οσίου Νείλου

του Αλέξιου Παναγόπουλου- Συγγραφέα


Ο όσιος Νείλος έζησε ασκητικά τον 17ο αιώνα, στο Άγιον Όρος. Μεταξύ των ετών 1813 και 1817 και λίγο πριν την επανάσταση του 1821, ενώ είχε πεθάνει εμφανίστηκε σε όραμα, αρκετές φορές στον μαθητή του Θεοφάνη.
Άραγε, ποιές ήταν οι Προφητείες του αγίου Νείλου του Αθωνίτη; Όσοι θελήσουν να διαβάσουν περισσότερα ας κοιτάξουν στο Συναξάριό του, στις 12 Νοεμβρίου. Ο όσιος Νείλος έζησε ασκητικά τον 17ο αιώνα, στο Άγιον Όρος. Μεταξύ των ετών 1813 και 1817 και λίγο πριν την επανάσταση του 1821, ενώ είχε πεθάνει εμφανίστηκε σε όραμα, αρκετές φορές στον μαθητή του Θεοφάνη. Όμως, επειδή ο Θεοφάνης ήταν αγράμματος, εκμυστηρεύθηκε τις Οπτασίες του στον συνασκητή του Γεράσιμο, για να τις καταγράψει. (Βλέπε σχετικά: Αλέξιου Π. Παναγόπουλου, "Εσχατολογικά και Ψυχωφελή", Πάτρα 1993. Του ίδιου συγγραφέα, "Εσχατολογικά, η Αλήθεια των Προφητειών", έκδοση "ΔΙΨΩ" Πάτρα 1998. Του ιδίου συγγραφέα, "Ο Έβδομος Μήνας του Τέλους", Αχαϊκές Εκδόσεις 1999).

Άραγε, ποίες ήταν οι Προφητείες του αγίου Νείλου; Τις Παραθέτω Αυτούσιες:

ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ.

Γι' αυτό, λέγω…, όταν περάσει το 7400 από Δημιουργίας του Κόσμου, τότε, μεταξύ του 7ου και 8ου αιώνα, δηλ. περί τον 20ο αιώνα, θα γίνουν μεγάλες σκληρότητες, φιλονικίες, πορνείες, μοιχείες, αιμομιξίες, διαφθορές. Πολύ χαμηλά θα έχουν πέσει οι άνθρωποι με την πορνεία. Θα γίνουν φασαρίες και μάχες, οι οποίες ασταμάτητα θα συνεχίζουν, δίχως τελειωμό.
Κατόπιν θα γίνει η 8η Σύνοδος, για να καθησυχάσει τη διαμάχη και να φέρει το καλό με καλά, το κακό με κακά. Ο γεωργός θα ξεχωρίζει το σιτάρι από το κοτσάνι. Το σιτάρι για τους ανθρώπους και το κοτσάνι για τα ζώα. Για λίγο καιρό θα μείνουν μακριά οι καλοί από τούς κακούς, δηλ. οι πιστοί από τούς αιρετικούς, έτσι οι άνθρωποι θα ζήσουν για λίγο ειρηνικά. Αλλά κατόπιν, οι άνθρωποι θα αλλάξουν διάθεση, θα στραφούν από το καλό στο κακό, έτσι ώστε να μη διαφέρει αδελφός, ούτε αδελφή, ούτε πατέρας, ούτε μητέρα, ούτε υιός, ούτε άνδρας, ούτε γυναίκα. Θα είναι γενική η Πτώση και κοινή η καταστροφή, όπως στα Σόδομα και Γόμορρα, δηλ. δεν θα μπορούν να βρεθούν ούτε πέντε Δίκαιοι. Ο αδελφός θα έχει την αδελφή για γυναίκα, η μητέρα θα έχει τον υιό για άνδρα, ο υιός θα θανατώνει τον πατέρα και εν Μοιχεία θα ζεί με την μητέρα. Και πολλά άλλα κακά, θα γίνουν συνήθεια. Όσο το κακό θα γίνεται ισχυρότερο, τόσο περισσότερο η ατυχία και η συμφορά θα τους συναντά. Ο χρυσός θα γίνει ζευγάρι. Όσο περισσότερες συμφορές θα έρχονται στους ανθρώπους, αυτοί περισσότερα κακά θα κάνουν, δηλ. Αντί να Μετανοήσουν, όλο και περισσότερο θα σκέφτονται κακά για τον Θεό. Τα κακά που θα κάνουν οι άνθρωποι, θα ξεπεράσουν όλα τα κακά των ανθρώπων πριν τον Κατακλυσμό του Νώε. Όλοι θα μιλούν μόνο για το πονηρό, η σκέψη τους μόνο γι' αυτό, η επιθυμία τους πονηρή, οι συναναστροφές μόνο για κακό, τα έργα όλων μόνο πονηρά. Θα κυριαρχήσει η αρπαγή και η κλεψιά, η Γενική Βιαιότητα και Βιοπραγία, η κοινή απομόνωση και αποξένωση, το Γενικό Κακό, με πολλές Εκφράσεις. Έτσι, αυτός που θα κάνει το κακό θα θεωρείται και Δεδικαιωμένος.
Τότε, οι άνθρωποι θα έχουν θησαυρούς αγαθών, δηλ. οικονομικά κεφάλαια, αλλά θα δυσανασχετούν, σαν να μην έχουν τίποτα. Θα ξοδεύουν χρήματα και θα ζητούν ελεημοσύνη, για τα απαραίτητα. Θα θρηνούν σαν να μην έχουν τίποτα να φάγουν, μόνο και μόνο για να αποκτήσουν όλο και περισσότερα, για να γίνουν Κεφαλαιοκράτες. Όσο περισσότερο θα γίνεται μεγαλύτερη η Κενοδοξία τους, τόσο περισσότερο θα αυξάνονται οι ατυχίες στην ζωή τους. Τότε οι Απατεώνες θα εμφανιστούν γυμνοί, για να αποκτήσουν τα χρήματα και να τα δώσουν για το ίδιον συμφέρον. Όταν ο Κόσμος ερημωθεί πνευματικά και κυριαρχήσει η ΓΕΝΙΚΗ ΑΝΑΡΧΙΑ, τότε θα γεννηθεί ο Αντίχριστος και θα κυριεύσει στον Κόσμο. Ο Αντίχριστος θα γεννηθεί από μία Ακάθαρτη Κόρη, Πόρνη. Αυτή θα έχει ενσαρκώσει κάθε ακαθαρσία, πορνείας και πονηρίας, κάθε κακό του Κόσμου. Όταν ο Κόσμος θα στερηθεί την Ευλογία του Αγίου Πνεύματος, τότε απ' αυτή την Ακάθαρτη Κόρη θα συλληφθεί Καρπός, από Κρυφή Πορνεία, ο οποίος θα γίνει Μεστός κάθε Κακού, σε Αντίθεση με το Χριστό, ο οποίος ήταν πλήρης κάθε Αρετής και η Παναγία μητέρα Του ήταν η Τελειότερη μεταξύ των Παρθένων Γυναικών. Αυτός λοιπόν ο πονηρός καρπός, θα γεννηθεί, όταν ο Κόσμος θα στερηθεί τις άγιες αρετές. Η ΕΝΔΕΙΑ του Κόσμου θα εμφανιστεί σε όλα τα Πεδία. Πρώτα, ο Κόσμος θα ψυχρανθεί στην Αγάπη, την Τιμή και τη Σωφροσύνη. Δεύτερον, θα στερηθεί κάθε Χωριό και Πόλη, τα υγειά Όργανα της ΕΞΟΥΣΙΑΣ. Τα πρόσωπα, τα οποία θα βρίσκονται στην κορυφή της Ιεραρχίας του Χωριού, της Πόλης και των Προαστείων, θα εγκαταλείψουν τις Υπηρεσίες τους, ώστε οι Πόλεις και τα Χωριά και τα Προάστεια, να μείνουν ΔΙΧΩΣ τούς σοβαρούς ΑΡΧΗΓΟΥΣ. Το ίδιο, ακριβώς και στο χώρο της Εκκλησίας, η οποία θα στερηθεί τους γνήσιους Πνευματικούς Αρχηγούς. Μετά απ' αυτή την Ένδεια, "ψυγήσεται η αγάπη των πολλών" (Ματθ. 24, 12) και "μόνον ο κατέχον άρτι έως εκ μέσου γένηται" (Β' Θεσσ. 2, 7). Τότε, θα γεννηθεί ο Ακάθαρτος, από την κοιλιά της Ακαθάρτου. Αυτός ο γεννηθείς Ακάθαρτος θα κάνει σημεία και θαύματα με την συνεργία των Δαιμόνων. Ο Κόσμος θα νομίσει ότι ο Αντίχριστος αυτός, θα είναι Αγαθός και Ταπεινός στην Καρδιά, αλλά στην Πραγματικότητα, αυτός θα έχει Καρδιά και Ομοιότητα Αλεπούς, ενώ στην Ψυχή θάνε ΛΥΚΟΣ. Η Τροφή του θα είναι η Ανταρσία και η Καταστροφή των Ανθρώπων. Μεταξύ των Ανθρώπων θα γίνονται Κατακρίσεις, Φθόνοι, Πονηρίες, Μίση, Έχθρες, Κλεψιές, Βίες, Αποστροφή από την Πίστη, μοιχείες και Πορνίες.
Όλα αυτά θα είναι η τροφή του Αντιχρίστου. Ενώ η Τροφή του Χριστού ήταν η Εκπλήρωση του Θελήματος του Πατρός Αυτού, του Ουράνιου "εν δε τω μεταξύ ηρώτων αυτόν οι μαθηταί λέγοντες Ραββί, Φάγε, ο δε είπεν αυτοίς, εγώ βρώσιν έχω φαγείν, ήν υμείς ούκ οίδατε. Έλεγον ούν οι μαθηταί προς αλλήλους, μη τις ήνεγκεν αυτώ φαγείν; λέγει αυτοίς ο Ιησούς εμόν βρώμα εστίν ίνα ποιώ το θέλημα του πέμψαντός με και τελειώσω αυτού το έργον" (Ιωάν. 4, 31). Όμως η Τροφή του Αντιχρίστου θα είναι η εκπλήρωση του θελήματος του Πατρός Αυτού δηλ. του Διαβόλου. Με αυτήν την Τροφή θα τρέφεται ο Αντίχριστος. Ο Αντίχριστος θα εμφανίσει τον εαυτό του, ως Κυρίαρχο και Αρχηγό των Πόλεων, των Χωριών και των Προαστείων. Τότε, θα αποκτήσει την Εξουσία του Κόσμου, εκτός από την ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ, θα κυριέψει και τις Αισθήσεις των Ανθρώπων, οι οποίοι τότε θα έχουν γίνει Όργανα και Υπηρέτες του Διαβόλου. Αυτοί, θα πιστεύουν τυφλά στα λόγια του Αντιχρίστου και θα τον δεχθούν για την Καταστροφή τους, ως Κοσμικό Βασιλέα και Κοσμοκράτορα. Στην πραγματικότητα αυτός θα είναι Όργανο του Διαβόλου, στην Τελευταία προσπάθειά του για να Εξαφανίσει τον Χριστιανισμό, από το πρόσωπο της Γης. Βρισκόμενοι στην Πλάνη οι Άνθρωποι, θα νομίζουν ότι αυτός είναι ο Σωτήρας Χριστός, ο οποίος ξαναήλθε για να τους Σώσει. Τότε, το Ευαγγέλιο του Χριστού θα το θεωρούν Ξεπερασμένο. Μετά απ' αυτά, θα έρθουν μεγάλες Συμφορές στον Κόσμο και Φοβερά Σημεία. Θα πέσει Φοβερή Πείνα και θα Επικρατήσει η ΑΠΛΗΣΤΙΑ. Οι Άνθρωποι θα τρώγουν επτά φορές περισσότερο και δεν θα Χορταίνουν. Θα Επικρατήσει Γενική Ακαταστασία. Τότε οι πλούσιοι θα ανοίξουν τις Αποθήκες τους, τα Πλούτη θα μοιρασθούν με τις Αρχές του Σοσιαλισμού. Τότε, ο Χρυσός δεν θα Λογίζεται ότι έχει Περισσότερη Αξία, από τα Σκουπίδια του δρόμου.


ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ.

Όταν θα γίνει η σύλληψη και θα γεννηθεί το Κακό του Κόσμου, μέσα στην Ακάθαρτη Κοιλία της Διεφθαρμένης Γυναικός, η οποία θα δώσει Σάρκα στον Αντίχριστο. Τότε, εξ αιτίας των Έργων της Ανομίας του Κόσμου θα Εκλείψει η Χάρη του Αγίου Πνεύματος, η οποία μέχρι τότε Συντηρούσε τον Κόσμο και θα Εκπληρωθεί το Μέτρο της Ανομίας του Κόσμου. Τότε θα Σαρκωθεί το Πνεύμα του Αντιχρίστου, το οποίο τώρα Κυβερνά στον Κόσμο, δηλ. θα Γεννηθεί ως Άνθρωπος, ο οποίος, απ' την Κοιλιά της Μητέρας του, θα γίνει το Ειδεχθέστερο Αντικείμενο του Διαβόλου, θα Γεννηθεί από Πόρνη, Παρθένα κατ' επίφαση. Σ' αυτόν θα συγκεντρωθεί όλη η Πονηρία που υπάρχει στη Γη.


ΑΡΕΤΕΣ ΚΑΙ ΚΡΙΣΗ

Η πιο βασική μέριμνα του Ανθρώπου ενυπάρχει στην προσπάθεια της προσωπικής του Σωτηρίας. Και Σωτηρία υπάρχει με την αγάπη, αγαθότητα, σωφροσύνη, πτωχεία, δικαιοσύνη, ελεημοσύνη και φιλευσπλαχνία, τα οποία όλα αυτά αποτελούν το έλαιον της ανθρώπινης σωτηρίας, σύμφωνα με την ευαγγελική περικοπή περί των φρονίμων και μωρών παρθένων (Ματθ. 25, 1). Η ελεημοσύνη μπορεί να είναι δύο ειδών: Υλική και Πνευματική. Όποιος δεν έχει δυνατότητα να κάνει υλική ελεημοσύνη (να θρέψει τον πεινασμένο, να ενδύσει τον γυμνό), ας κάνει την πνευματική, δηλ. να παραμυθίσει τους λυπημένους και τους ταλαιπωρημένους. Και για κάθε λόγο παρακλήσεως, θα αξιωθεί της παραμυθίας από τον Δίκαιο Κριτή, κατά την ημέρα της Κρίσης Του: "δεύτε οι ευλογημένοι του πατρός μου, κληρονομήσατε την ητοιμασμένην υμίν βασιλείαν από καταβολής κόσμου" (Ματθ. 25, 34). Αυτοί που δεν θα παραμυθήσουν τους ταλαιπωρημένους θα ακούσουν από τον Δίκαιο Κριτή τα φοβερά λόγια: "πορεύεσθε απ' εμού οι κατηραμένοι εις το πύρ το αιώνιον τώ ητοιμασμένον τω διαβόλω και τοις αγγέλοις αυτού" (Ματθ. 25, 41). Γιατί, η από αγάπη ελεημοσύνη ελευθερώνει τον άνθρωπο από το θυμό του Θεού. Η αγάπη κάνει τον άνθρωπο να είναι αγαθός και Ταπεινός. Το μίσος κάνει τον άνθρωπο ανήσυχο. Η αγάπη πάντα υπομένει και ποτέ δεν κάνει αυτό που δεν αρμόζει, ενώ η κακία πάντοτε δημιουργεί ακαταστασία και ποτέ δεν δίνει ηρεμία στήν καρδιά του ανθρώπου.


Η ΣΦΡΑΓΙΔΑ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ

Η Μνησικακία είναι η Σφραγίδα του Αντιχρίστου και η Καρδιά του Μνησίκακου είναι Σφραγισμένη με αυτή τη Σφραγίδα του Αντιχρίστου. Όταν ο Αντίχριστος και το πνεύμα του Αντιχρίστου το οποίο Κυβερνά στον Κόσμο, βάλει στον Άνθρωπο αυτή τη Σφραγίδα, τότε απ' αυτή τη Σφραγίδα της Μνησικακίας Αποθνήσκει η Καρδιά του Ανθρώπου, δηλ. γίνεται Νεκρή και Ανίκανη να Θλίβεται για τις Αμαρτίες, χάνει την Πνευματική Αίσθηση και τον Φόβο του Θεού. Έτσι, ο Άνθρωπος αποθνήσκει, όταν η καρδιά του είναι σφραγισμένη με το μίσος. Αυτή, η κατάρα της μνησικακίας κάνει τον άνθρωπο τόσο αναίσθητο, ώστε οι άνθρωποι από μόνοι τους να θανατώνονται κατά διάφορους τρόπους. Αυτό κάνει τον έναν να γίνεται αρνητής της πίστεως, τον άλλον να αυτοκτονεί, άλλον στα μαχαίρια, άλλον να γίνεται προδότης, άλλον βλάσφημον, άλλον μελαγχολικόν, χωρίς να νοιώθει ειρήνη στην καρδιά του. Οι δύστυχοι Άνθρωποι δεν θα καταλαβαίνουν ότι όλα αυτά θα προέρχονται από την μνησικακία, από υψηλοφροσύνη, καταδίκη και ΕΛΛΕΙΨΗ των συγγενών μας, από ασέβεια προς τους γονείς, τους ηλικιωμένους και τους άρχοντες της Πολιτείας και Εκκλησίας. Έτσι, όταν ο Αντίχριστος θα βάλει την σφραγίδα του στους ανθρώπους, η καρδιά τους θα γίνει σαν νεκρή. Τότε, όταν θα αρχίσουν οι συμφορές για τις οποίες έγινε λόγος πιο πριν, ο Αντίχριστος θα αρχίσει να σφραγίζει τους Ανθρώπους με την σφραγίδα του, δήθεν για να τούς σώσει απ' τις συμφορές και μόνο αυτοί που θα έχουν την σφραγίδα του (Αποκ. 13,17), θα μπορούν να αγοράζουν Ψωμί. Οι πολλοί θα πεθαίνουν στους δρόμους και στα σοκάκια. Οι Άνθρωποι θα γίνουν όμοιοι σαν τα αρπακτικά πτηνά, που περιτριγυρίζουν το ψοφίμι, αλλά θα φάγουν σάρκες νεκρών. Αυτά, δεν θα τα κάνουν οι Χριστιανοί αν και ως Ασφράγιστοι, δεν θα μπορούν να αγοράζουν ψωμί, αλλά αυτά θα κάνουν αυτοί που σφραγίστηκαν, και δεν θα τούς είναι αρκετό το ψωμί. Γιατί, η καρδιά των ΕΣΦΡΑΓΙΣΜΕΝΩΝ θα είναι αναίσθητη, και επειδή δεν θα είναι σε θέση να υπομείνουν την πείνα, αυτοί θα ορμούν στις νεκρές σάρκες και θα τις κατατρώγουν, και θα πεθαίνουν τελικά και οι ίδιοι. Στην σφραγίδα θα είναι γραμμένο: "εγώ σου ανήκω", "ναι, είσαι δικός μου". "Θεληματικά έρχομαι, και όχι με εξαναγκασμό", "και εγώ θεληματικά σε δέχομαι, και όχι με εξαναγκασμό". Αυτές οι τέσσερες φράσεις θα υποδηλώνονται στο κέντρο αυτής της σφραγίδας της συμφοράς.

Προφητεία του αγίου Καλλινίκου επισκόπου Ριμνίκ

Στην συνέχεια θα αναφερθούμε σε μία πιο αποκαλυπτική μαρτυρία για την χρονιά ορόσημο 1992 , ως πιθανότατη απαρχή εξελίξεων της Συντέλειας του Κόσμου, καί βεβαίως όχι ώς χρονιά τού τέλους τής γής…

Πρόκειται για ένα όραμα ενός επίσης αγίου ιεράρχου, του Αγίου Καλλινίκου από την Ρουμανία, ο οποίος έζησε στα κοντινά μας χρόνια (1787-1868 ).

Πρίν εκλεγεί Επίσκοπος στο Ρίμνικ ο Αγιος Καλλίνικος ήταν επί 31 χρόνια ηγούμενος στο Μοναστήρι Τσερνίκα που ευρίσκεται πλησίον του Βουκουρεστίου, την πρωτεύουσα της Ρουμανίας. Σήμερα στην κεντρική εκκλησία (Καθολικό) ευρίσκονται τα λείψανα του, τα οποία αδιάκοπα θαυματουργούν και θεραπεύουν κάθε είδους σωματικές και ψυχικές ασθένειες.

Η ζωή του Αγίου Καλλίνικου γράφτηκε από το στενότερο μαθητή του, τον Αρχιμανδρίτη Αναστάσιο Μπαλντοβίν, ο οποίος την άκουσε από το στόμα του. Είδε και πολλά άλλα θαυμαστά γεγονότα της ζωής του Αγίου Γέροντος του, από τα οποία, καθώς αναφέρει, ένα πολύ μικρό μέρος έγραψε προς ωφέλεια των πνευματικών του αδελφών.

Προς καλλίτερη κατανόηση του μνημονευόμενου γεγονότος αναφέρω ότι το μοναστήρι Τσερνίκα ευρίσκεται σε πεδινή περιοχή, όπου υπάρχουν και δυο νησάκια, μέσα στην κοίτη του ποταμού Κολεντίνα: το νησί του Αγίου Νικολάου και το του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου.

Το έτος 1832, όταν έγινε το αποκαλυπτικό αυτό όραμα, το μοναστήρι Τσερνίκα ευρισκόταν τότε, στο νησί του Αγίου Νικολάου, ενώ το σημερινό, πού βρίσκεται στο νησί του Αγίου Γεωργίου, δεν είχε κτισθή ακόμη.

Ο στάρετς Καλλίνικος είχε αναγνωρισθεί από όλους ως άγιος άνθρωπος, μεγάλος ασκητής, και με σπουδαία πνευματικά χαρίσματα. Γι’ αυτό καί είχε συγκεντρώσει τριγύρω του ένα μεγάλο πλήθος μοναχών και τα κελιά στο νησί του Αγίου Νικολάου ήταν ανεπαρκή για όλους.

Σκέφθηκε λοιπόν ό στάρετς, να φτιάξει ένα μεγαλύτερο μοναστήρι στο διπλανό νησί του Αγίου Γεωργίου.

Κατά Θεία ευδοκία, τότε ακριβώς ο ηγούμενος έλαβε ένα μεγάλο ποσό χρημάτων, για την ίδρυση μιας μονής. Δεν του έμενε πλέον τίποτε άλλο, παρά νά αρχίσει αυτό το έργο. Είχε όμως κάποια αμφιβολία. Τι είχε συμβεί;

Εκείνο τον καιρό στη Ρουμανία είχε διαδοθεί ότι σύντομα, δηλαδή το έτος 1848, θα γίνει το τέλος του κόσμου. Γεγονός πάντως που συνέβη και είναι γνωστό, είναι ότι το 1848 ήταν έτος επαναστάσεων και κοινωνικών μεταβολών σέ ολόκληρη την Ευρώπη.

Σκεπτόμενος αυτά, ημέρα και νύκτα, προσευχόμενος στο Θεό με όλη την καθαρότητα της ψυχής του και έχοντας αμφιβολία ν’ αρχίσει ή όχι την ανοικοδόμηση της Μονής, δεν το απεφάσιζε, αφ’ εφόσον επίστευε ότι το 1848 θα γίνη το τέλος του κόσμου.

Μια νύχτα, αρχίζοντας την νυχτερινή προσευχή του και σκεπτόμενος όλα αυτά, εκάθησε για λίγο στο σκαμνί του, διότι σέ αυτό αναπαυόταν λίγο, και ουδέποτε εξάπλωνε σε κρεββάτι.

Ξαφνικά ευρέθηκε, στην πραγματικότητα και όχι στο ονειρό του, στο διπλανό νησί του Άγιου Γεωργίου...

Από δεξιά του είχε, τον Αγιο ιεράρχη Νικόλαο, προστάτη της μονής και από αριστερά του τον άγιο Μεγαλομάρτυρα Γεώργιο, οι οποίοι και του έκαναν παρατήρηση, γιατί δεν αρχίζει την κατασκευή της Μονής σέ αυτό το νησί, αφού έλαβε τα χρήματα από τον αρχιερέα Στρατόνικο.





7500 ΑΠΟ ΑΔΑΜ...

Τότε ο ηγούμενος Καλλίνικος με πολύ φόβο και τρόμο τους είπε:

«Συγχωρέστε με, Αγιοι του Θεού, αλλά διάβασα μερικές προφητείες για το μέλλον και επίστευσα ότι το έτος 1848 θα γίνει το τέλος του κόσμου για εμάς».

Τότε εκείνοι τού είπαν: « Κοίταξε προς την ανατολή...» Όταν ό στάρετς σήκωσε τά μάτια του πρός ανατολάς, δέν μπορούσε νά ιδεί τόν ουρανό, παρά μόνο μία μεγάλη φωτεινή λάμψη. Αμέσως λύγισαν τά γόνατά του καί έπεσε στήν γή σάν νεκρός. Τότε οί Άγιοι τόν σήκαωσαν όρθιο καί τού είπαν:

«Κοίταξε τώρα προς ανατολάς, και θα ιδείς το μέγα Μυστήριο της Θείας Πρόνοιας».

Δυναμωμένος από την χάρη του Θεού είδε την Αγία Τριάδα, έτσι όπως είναι ζωγραφισμένη στις άγιες Εικόνες,

ενώ κάτω από την Αγία Τριάδα, είδε μια μεγάλη περγαμηνή από χρυσό, στην οποία ήταν γραμμένα με μεγάλα γράμματα:

«7500 από Αδάμ...»

Οι Αγιοι λοιπόν που τον κρατούσαν από τα μπράτσα, του είπαν:

«Βλέπε ότι, όχι τό 1848 είναι το τέλος του κόσμου, αλλά το τέλος του ορατού κόσμου θά αρχίσει, όταν συμπληρωθούν 7500 χρόνια από κτίσεως Αδάμ.

Οπότε, πρόσθεσαν, άρχισε να κτίζεις το μοναστήρι στη μνήμη του Αγίου Γεωργίου».

Έτσι και έγινε. Μετά από αυτό το όραμα ο στάρετς Καλλίνικος άρχισε αμέσως την ίδρυση της εκκλησίας και των κελιών υπό την μορφή του τετράγωνου φρουρίου, όπως φαίνεται μέχρι σήμερα. Αυτό είναι το όραμα από την βιογραφία του Αγίου Καλλίνικου της Τσερνίκας.

Όπως βλέπουμε, εδώ γίνεται λόγος ακριβώς για το 7500 από κτίσεως Αδάμ, έτος, το οποίο δείξαμε ανωτέρω ότι ανταποκρίνεται στο 1992.

Αξιον προσοχής είναι και το γεγονός ότι τα οράματα αυτά πού αναφέρουμε, συνέβησαν σε χρόνους και τόπους απομακρυσμένους μεταξύ τους και χωρίς καμμιά εξάρτηση το ένα από το άλλο, και αναφέρονται ακριβώς στο ίδιο έτος: 1992.

Ότι δηλαδή, από τό έτος 1992 , έχουμε μπεί στήν φάση τού τέλους πού οπωσδήποτε όμως έχει κάποια χρονική διαδρομή, εντελώς άγνωστη σέ όλους μας...

Εσχατολογικές προφητείες της Καινής Διαθήκης

Κατά Ματθαίον

7.15 Προσέχετε δε από των ψευδοπροφητών, οίτινες έρχονται προς υμάς εν ενδύμασι προβάτων, έσωθεν δε εισιν λύκοι άρπαγες. 16 από των καρπών αυτών επιγνώσεσθε αυτούς· μήτι συλλέγουσιν από ακανθών σταφυλήν ή από τριβόλων σύκα; 17 ούτω πάν δένδρον αγαθόν καρπούς καλούς ποιεί, το δε σαπρόν δένδρον καρπούς πονηρούς ποιεί· 18 ου δύναται δένδρον αγαθόν καρπούς πονηρούς ποιείν, ουδέ δένδρον σαπρόν καρπούς καλούς ποιείν. 19 πάν δένδρον μη ποιούν καρπόν καλόν εκκόπτεται και εις πύρ βάλλεται.

8.11 λέγω δε υμίν ότι πολλοί από ανατολών και δυσμών ήξουσιν και ανακλιθήσονται μετά Αβραάμ και Ισαάκ και Ιακώβ εν τή βασιλεία των ουρανών, 12 οι δε υιοί της βασιλείας εκβληθήσονται εις το σκότος το εξώτερον· εκεί έσται ο κλαυθμός και ο βρυγμός των οδόντων.

10.17 προσέχετε δε από των ανθρώπων· παραδώσουσι γάρ υμάς εις συνέδρια, και εν ταίς συναγωγαίς αυτών μαστιγώσουσιν υμάς· 18 και επί ηγεμόνας δε και βασιλείς αχθήσεσθε ένεκεν εμού εις μαρτύριον αυτοίς και τοίς έθνεσιν. 19 όταν δε παραδώσωσιν υμάς, μη μεριμνήσητε πώς ή τι λαλήσητε· δοθήσεται γάρ υμίν εν εκείνη τή ώρα τι λαλήσητε· 20 ου γάρ υμείς εστε οι λαλούντες αλλά το Πνεύμα τού πατρός υμών το λαλούν εν υμίν. 21 παραδώσει δε αδελφός αδελφόν εις θάνατον και πατήρ τέκνον, και επαναστήσονται τέκνα επί γονείς και θανατώσουσιν αυτούς· 22 και έσεσθε μισούμενοι υπό πάντων διά το όνομά μου· ο δε υπομείνας εις τέλος ούτος σωθήσεται.

11.14 και ει θέλετε δέξασθαι, αυτός εστιν Ηλίας ο μέλλων έρχεσθαι

13.37 ο δε αποκριθείς είπεν αυτοίς· Ο σπείρων το καλόν σπέρμα εστίν ο υιός τού ανθρώπου· 38 ο δε αγρός εστιν ο κόσμος· το δε καλόν σπέρμα, ούτοί εισιν οι υιοί της βασιλείας· τα δε ζιζάνιά εισιν οι υιοί τού πονηρού· 39 ο δε εχθρός ο σπείρας αυτά εστιν ο διάβολος· ο δε θερισμός συντέλεια τού αιώνός εστιν· οι δε θερισταί άγγελοί εισιν.

40 ώσπερ ούν συλλέγεται τα ζιζάνια και πυρί καίεται, ούτως έσται εν τή συντελεία τού αιώνος· 41 αποστελεί ο υιός τού ανθρώπου τους αγγέλους αυτού, και συλλέξουσιν εκ της βασιλείας αυτού πάντα τα σκάνδαλα και τους ποιούντας την ανομίαν, 42 και βαλούσιν αυτούς εις την κάμινον τού πυρός· εκεί έσται ο κλαυθμός και ο βρυγμός των οδόντων. 43 Τότε οι δίκαιοι εκλάμψουσιν ως ο ήλιος εν τή βασιλεία τού πατρός αυτών.

13.49 ούτως έσται εν τή συντελεία τού αιώνος. εξελεύσονται οι άγγελοι και αφοριούσι τους πονηρούς εκ μέσου των δικαίων

17.10 Καί επηρώτησαν αυτόν οι μαθηταί αυτού λέγοντες· Τί ούν οι γραμματείς λέγουσιν ότι Ηλίαν δεί ελθείν πρώτον; 11 ο δε αποκριθείς είπεν αυτοίς· Ηλίας μέν έρχεται πρώτον και αποκαταστήσει πάντα· 12 λέγω δε υμίν ότι Ηλίας ήδη ήλθε, και ουκ επέγνωσαν αυτόν, αλλ' εποίησαν εν αυτώ όσα ηθέλησαν· ούτω και ο υιός τού ανθρώπου μέλλει πάσχειν υπ' αυτών. 13 τότε συνήκαν οι μαθηταί ότι περί Ιωάννου τού βαπτιστού είπεν αυτοίς.

21.43 διά τούτο λέγω υμίν ότι αρθήσεται αφ' υμών η βασιλεία τού Θεού και δοθήσεται έθνει ποιούντι τους καρπούς αυτής·

22.30 εν γάρ τή αναστάσει ούτε γαμούσιν ούτε εκγαμίζονται, αλλ' ως άγγελοι Θεού εν ουρανώ εισι.

23.37 Ιερουσαλήμ Ιερουσαλήμ, η αποκτέννουσα τους προφήτας και λιθοβολούσα τους απεσταλμένους προς αυτήν! ποσάκις ηθέλησα επισυναγαγείν τα τέκνα σου ον τρόπον όρνις επισυνάγει τα νοσσία εαυτής υπό τας πτέρυγας, και ουκ ηθελήσατε.

24.4 και αποκριθείς ο Ιησούς είπεν αυτοίς· Βλέπετε μη τις υμάς πλανήση. 5 πολλοί γάρ ελεύσονται επί τώ ονόματί μου λέγοντες, εγώ ειμι ο Χριστός, και πολλούς πλανήσουσι. 6 μελλήσετε δε ακούειν πολέμους και ακοάς πολέμων· οράτε, μη θροείσθε· δεί γάρ πάντα γενέσθαι, αλλ' ούπω εστί το τέλος. 7 εγερθήσεται γάρ έθνος επί έθνος και βασιλεία επί βασιλείαν, και έσονται λιμοί και σεισμοί κατά τόπους· 8 πάντα δε ταύτα αρχή ωδίνων. 9 τότε παραδώσουσιν υμάς εις θλίψιν και αποκτενούσιν υμάς, και έσεσθε μισούμενοι υπό πάντων των εθνών διά το όνομά μου.

10 και τότε σκανδαλισθήσονται πολλοί και αλλήλους παραδώσουσι και μισήσουσιν αλλήλους. 11 και πολλοί ψευδοπροφήται εγερθήσονται και πλανήσουσι πολλούς, 12 και διά το πληθυνθήναι την ανομίαν ψυγήσεται η αγάπη των πολλών. 13 ο δε υπομείνας εις τέλος, ούτος σωθήσεται. 14 και κηρυχθήσεται τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τή οικουμένη εις μαρτύριον πάσιν τοίς έθνεσι, και τότε ήξει το τέλος. 15 Όταν ούν ίδητε το βδέλυγμα της ερημώσεως το ρηθέν διά Δανιήλ τού προφήτου εστώς εν τόπω αγίω - ο αναγινώσκων νοείτω - 16 τότε οι εν τή Ιουδαία φευγέτωσαν επί τα όρη, 17 ο επί τού δώματος μη καταβαινέτω άραι τα εκ της οικίας αυτού, 18 και ο εν τώ αγρώ μη επιστρεψάτω οπίσω άραι τα ιμάτια αυτού. 19 ουαί δε ταίς εν γαστρί εχούσαις και ταίς θηλαζούσαις εν εκείναις ταίς ημέραις.

20 προσεύχεσθε δε ίνα μη γένηται η φυγή υμών χειμώνος μηδέ σαββάτω. 21 έσται γάρ τότε θλίψις μεγάλη, οία ου γέγονεν απ' αρχής κόσμου έως τού νύν ουδ' ου μη γένηται. 22 και ει μη εκολοβώθησαν αι ημέραι εκείναι, ουκ αν εσώθη πάσα σάρξ· διά δε τους εκλεκτούς κολοβωθήσονται αι ημέραι εκείναι. 23 τότε εάν τις υμίν είπη, ιδού ώδε ο Χριστός ή ώδε, μη πιστεύσητε· 24 εγερθήσονται γάρ ψευδόχριστοι και ψευδοπροφήται και δώσουσι σημεία μεγάλα και τέρατα, ώστε πλανήσαι, ει δυνατόν, και τους εκλεκτούς. 25 ιδού προείρηκα υμίν. 26 εάν ούν είπωσιν υμίν, ιδού εν τή ερήμω εστί, μη εξέλθητε, ιδού εν τοίς ταμείοις, μη πιστεύσητε· 27 ώσπερ γάρ η αστραπή εξέρχεται από ανατολών και φαίνεται έως δυσμών, ούτως έσται και η παρουσία τού υιού τού ανθρώπου· 28 όπου γάρ εάν ή το πτώμα, εκεί συναχθήσονται οι αετοί. 29 Ευθέως δε μετά την θλίψιν των ημερών εκείνων ο ήλιος σκοτισθήσεται και η σελήνη ου δώσει το φέγγος αυτής, και οι αστέρες πεσούνται από τού ουρανού, και αι δυνάμεις των ουρανών σαλευθήσονται.

30 και τότε φανήσεται το σημείον τού υιού τού ανθρώπου εν τώ ουρανώ, και τότε κόψονται πάσαι αι φυλαί της γής και όψονται τον υιόν τού ανθρώπου ερχόμενον επί των νεφελών τού ουρανού μετά δυνάμεως και δόξης πολλής. 31 και αποστελεί τους αγγέλους αυτού μετά σάλπιγγος φωνής μεγάλης, και επισυνάξουσι τους εκλεκτούς αυτού εκ των τεσσάρων ανέμων απ' άκρων ουρανών έως άκρων αυτών. 32 Από δε της συκής μάθετε την παραβολήν. όταν ήδη ο κλάδος αυτής γένηται απαλός και τα φύλλα εκφύη, γινώσκετε ότι εγγύς το θέρος· 33 ούτω και υμείς όταν ίδητε ταύτα πάντα, γινώσκετε ότι εγγύς εστιν επί θύραις. 34 αμήν λέγω υμίν, ου μη παρέλθη η γενεά αύτη έως αν πάντα ταύτα γένηται

24.36 Περί δε της ημέρας εκείνης και ώρας ουδείς οίδεν, ουδέ οι άγγελοι των ουρανών, ει μη ο πατήρ μου μόνος. 37 ώσπερ δε αι ημέραι τού Νώε, ούτως έσται και η παρουσία τού υιού τού ανθρώπου. 38 ώσπερ γάρ ήσαν εν ταίς ημέραις ταίς πρό τού κατακλυσμού τρώγοντες και πίνοντες, γαμούντες και εκγαμίζοντες, άχρι ής ημέρας εισήλθε Νώε εις την κιβωτόν, 39 και ουκ έγνωσαν έως ήλθεν ο κατακλυσμός και ήρεν άπαντας, ούτως έσται και η παρουσία τού υιού τού ανθρώπου.

Κατά Μάρκον

12.25 όταν γάρ εκ νεκρών αναστώσιν, ούτε γαμούσιν ούτε γαμίζονται, αλλ' εισίν ως άγγελοι οι εν τοίς ουρανοίς.

13.5 ο δε Ιησούς αποκριθείς ήρξατο λέγειν αυτοίς· Βλέπετε μη τις υμάς πλανήση. 6 πολλοί γάρ ελεύσονται επί τώ ονόματί μου λέγοντες ότι εγώ ειμι, και πολλούς πλανήσουσιν. 7 όταν δε ακούσητε πολέμους και ακοάς πολέμων, μη θροείσθε· δεί γάρ γενέσθαι, αλλ' ούπω το τέλος. 8 εγερθήσεται γάρ έθνος επί έθνος και βασιλεία επί βασιλείαν, και έσονται σεισμοί κατά τόπους, και έσονται λιμοί και ταραχαί. 9 αρχαί ωδίνων ταύτα. Βλέπετε δε υμείς εαυτούς. παραδώσουσι γάρ υμάς εις συνέδρια και εν ταίς συναγωγαίς αυτών δαρήσεσθε, και επί ηγεμόνων και βασιλέων σταθήσεσθε ένεκεν εμού εις μαρτύριον αυτοίς·

10 και εις πάντα τα έθνη δεί πρώτον κηρυχθήναι το ευαγγέλιον. 11 όταν δε αγάγωσιν υμάς παραδιδόντες, μη προμεριμνάτε τι λαλήσητε, μηδέ μελετάτε, αλλ' ό εάν δοθή υμίν εν εκείνη τή ώρα, τούτο λαλείτε· ου γάρ υμείς εστε οι λαλούντες, αλλά το Πνεύμα το άγιον. 12 παραδώσει δε αδελφός αδελφόν εις θάνατον και πατήρ τέκνον, και επαναστήσονται τέκνα επί γονείς και θανατώσουσιν αυτούς. 13 και έσεσθε μισούμενοι υπό πάντων διά το όνομά μου· ο δε υπομείνας εις τέλος, ούτος σωθήσεται. 14 Όταν δε ίδητε το βδέλυγμα της ερημώσεως το ρηθέν υπό Δανιήλ τού προφήτου εστώς όπου ου δεί - ο αναγινώσκων νοείτω - τότε οι εν τή Ιουδαία φευγέτωσαν εις τα όρη, 15 ο δε επί τού δώματος μη καταβάτω εις την οικίαν μηδέ εισελθέτω άραί τι εκ της οικίας αυτού, 16 και ο εις τον αγρόν ών μη επιστρεψάτω εις τα οπίσω άραι το ιμάτιον αυτού. 17 ουαί δε ταίς εν γαστρί εχούσαις και ταίς θηλαζούσαις εν εκείναις ταίς ημέραις. 18 προσεύχεσθε δε ίνα μη γένηται η φυγή υμών χειμώνος. 19 έσονται γάρ αι ημέραι εκείναι θλίψις, οία ου γέγονε τοιαύτη απ' αρχής κτίσεως ής έκτισεν ο Θεός έως τού νύν και ου μη γένηται.

20 και ει μη εκολόβωσε Κύριος τας ημέρας ουκ αν εσώθη πάσα σάρξ· αλλά διά τους εκλεκτούς ούς εξελέξατο εκολόβωσε τας ημέρας. 21 και τότε εάν τις υμίν είπη, ιδού ώδε ο Χριστός, ιδού εκεί, μη πιστεύετε. 22 εγερθήσονται γάρ ψευδόχριστοι και ψευδοπροφήται και δώσουσι σημεία και τέρατα προς το αποπλανάν, ει δυνατόν και τους εκλεκτούς. 23 υμείς δε βλέπετε· ιδού προείρηκα υμίν άπαντα. 24 Αλλ' εν εκείναις ταίς ημέραις, μετά την θλίψιν εκείνην ο ήλιος σκοτισθήσεται, και η σελήνη ου δώσει το φέγγος αυτής, 25 και οι αστέρες έσονται εκ τού ουρανού πίπτοντες, και αι δυνάμεις αι εν τοίς ουρανοίς σαλευθήσονται. 26 και τότε όψονται τον υιόν τού ανθρώπου ερχόμενον εν νεφέλαις μετά δυνάμεως πολλής και δόξης. 27 και τότε αποστελεί τους αγγέλους αυτού και επισυνάξει τους εκλεκτούς αυτού εκ των τεσσάρων ανέμων, απ' άκρου της γής έως τού ουρανού. 28 Από δε της συκής μάθετε την παραβολήν. όταν αυτής ο κλάδος ήδη γένηται απαλός και εκφύη τα φύλλα, γινώσκετε ότι εγγύς το θέρος εστίν· 29 ούτω και υμείς, όταν ίδητε ταύτα γινόμενα, γινώσκετε ότι εγγύς εστιν επί θύραις.

30 αμήν λέγω υμίν ότι ου μη παρέλθη η γενεά αύτη μέχρις ού πάντα ταύτα γένηται.

16.16 ο πιστεύσας και βαπτισθείς σωθήσεται, ο δε απιστήσας κατακριθήσεται·

Κατά Λουκάν

13.33 πλήν δεί με σήμερον και αύριον και τή εχομένη πορεύεσθαι, ότι ουκ ενδέχεται προφήτην απολέσθαι έξω Ιερουσαλήμ. 34 Ιερουσαλήμ Ιερουσαλήμ, η αποκτένουσα τους προφήτας και λιθοβολούσα τους απεσταλμένους προς αυτήν! ποσάκις ηθέλησα επισυνάξαι τα τέκνα σου ον τρόπον όρνις την εαυτής νοσσιάν υπό τας πτέρυγας, και ουκ ηθελήσατε! 35 ιδού αφίεται υμίν ο οίκος υμών έρημος. λέγω δε υμίν ότι ου μη με ίδητε έως αν ήξη ότε είπητε· ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.

16.26 και επί πάσι τούτοις μεταξύ ημών και υμών χάσμα μέγα εστήρικται, όπως οι θέλοντες διαβήναι ένθεν προς υμάς μη δύνωνται, μηδέ οι εκείθεν προς ημάς διαπερώσιν.

17.24 ώσπερ γάρ η αστραπή αστράπτουσα εκ της υπ' ουρανόν λάμπει, ούτως έσται και ο υιός τού ανθρώπου εν τή ημέρα αυτού. 25 πρώτον δε δεί αυτόν πολλά παθείν και αποδοκιμασθήναι από της γενεάς ταύτης. 26 και καθώς εγένετο εν ταίς ημέραις Νώε, ούτως έσται και εν ταίς ημέραις τού υιού τού ανθρώπου· 27 ήσθιον, έπινον, εγάμουν, εξεγαμίζοντο, άχρι ής ημέρας εισήλθε Νώε εις την κιβωτόν, και ήλθεν ο κατακλυσμός και απώλεσεν άπαντας. 28 ομοίως και ως εγένετο εν ταίς ημέραις Λώτ· ήσθιον, έπινον, ηγόραζον, επώλουν, εφύτευον, ωκοδόμουν· 29 ή δε ημέρα εξήλθε Λώτ από Σοδόμων, έβρεξε πύρ και θείον απ' ουρανού και απώλεσεν άπαντας. 30 κατά τα αυτά έσται ή ημέρα ο υιός τού ανθρώπου αποκαλύπτεται.

19.41 και ως ήγγισεν, ιδών την πόλιν έκλαυσεν επ' αυτή, λέγων 42 ότι Ει έγνως και σύ και γε εν τή ημέρα σου ταύτη, τα προς ειρήνην σου! νύν δε εκρύβη από οφθαλμών σου· 43 ότι ήξουσιν ημέραι επί σε και περιβαλούσιν οι εχθροί σου χάρακά σοι και περικυκλώσουσί σε και συνέξουσί σε πάντοθεν, 44 και εδαφιούσί σε και τα τέκνα σου εν σοί, και ουκ αφήσουσιν εν σοί λίθον επί λίθω, ανθ' ών ουκ έγνως τον καιρόν της επισκοπής σου.

20.34 και αποκριθείς είπεν αυτοίς ο Ιησούς· Οι υιοί τού αιώνος τούτου γαμούσι και εκγαμίζονται· 35 οι δε καταξιωθέντες τού αιώνος εκείνου τυχείν και της αναστάσεως της εκ νεκρών ούτε γαμούσιν ούτε γαμίζονται· 36 ούτε γάρ αποθανείν έτι δύνανται· ισάγγελοι γάρ εισι, και υιοί εισι τού Θεού, της αναστάσεως υιοί όντες.

20.46 Προσέχετε από των γραμματέων των θελόντων περιπατείν εν στολαίς και φιλούντων ασπασμούς εν ταίς αγοραίς και πρωτοκαθεδρίας εν ταίς συναγωγαίς και πρωτοκλισίας εν τοίς δείπνοις, 47 οί κατεσθίουσιν τας οικίας των χηρών και προφάσει μακρά προσεύχονται· ούτοι λήψονται περισσότερον κρίμα.

21.5 Καί τινων λεγόντων περί τού ιερού ότι λίθοις καλοίς και αναθήμασι κεκόσμηται, είπε· 6 Ταύτα ά θεωρείτε, ελεύσονται ημέραι εν αίς ουκ αφεθήσεται λίθος επί λίθω ός ου καταλυθήσεται.



21.7 επηρώτησαν δε αυτόν λέγοντες· Διδάσκαλε, πότε ούν ταύτα έσται, και τι το σημείον όταν μέλλη ταύτα γίνεσθαι; 8 ο δε είπε· Βλέπετε μη πλανηθήτε· πολλοί γάρ ελεύσονται επί τώ ονόματί μου λέγοντες ότι εγώ ειμι και ο καιρός ήγγικε. μη ούν πορευθήτε οπίσω αυτών. 9 όταν δε ακούσητε πολέμους και ακαταστασίας, μη πτοηθήτε· δεί γάρ ταύτα γενέσθαι πρώτον, αλλ' ουκ ευθέως το τέλος.

10 τότε έλεγεν αυτοίς· Εγερθήσεται έθνος επί έθνος και βασιλεία επί βασιλείαν, 11 σεισμοί τε μεγάλοι κατά τόπους και λιμοί και λοιμοί έσονται, φόβητρά τε και σημεία απ' ουρανού μεγάλα έσται. 12 πρό δε τούτων πάντων επιβαλούσιν εφ' υμάς τας χείρας αυτών και διώξουσι, παραδιδόντες εις συναγωγάς και φυλακάς, αγομένους επί βασιλείς και ηγεμόνας ένεκεν τού ονόματός μου· 13 αποβήσεται δε υμίν εις μαρτύριον. 14 θέτε ούν εις τας καρδίαις υμών μη προμελετάν απολογηθήναι· 15 εγώ γάρ δώσω υμίν στόμα και σοφίαν, ή ου δυνήσονται αντειπείν ουδέ αντιστήναι πάντες οι αντικείμενοι υμίν. 16 παραδοθήσεσθε δε και υπό γονέων και συγγενών και φίλων και αδελφών, και θανατώσουσιν εξ υμών, 17 και έσεσθε μισούμενοι υπό πάντων διά το όνομά μου· 18 και θρίξ εκ της κεφαλής υμών ου μη απόληται· 19 εν τή υπομονή υμών κτήσασθε τας ψυχάς υμών.

20 όταν δε ίδητε κυκλουμένην υπό στρατοπέδων την Ιερουσαλήμ, τότε γνώτε ότι ήγγικεν η ερήμωσις αυτής. 21 τότε οι εν τή Ιουδαία φευγέτωσαν εις τα όρη, και οι εν μέσω αυτής εκχωρείτωσαν, και οι εν ταίς χώραις μη εισερχέσθωσαν εις αυτήν, 22 ότι ημέραι εκδικήσεως αύταί εισι τού πληρωθήναι πάντα τα γεγραμμένα. 23 ουαί δε ταίς εν γαστρί εχούσαις και ταίς θηλαζούσαις εν εκείναις ταίς ημέραις· έσται γάρ τότε ανάγκη μεγάλη επί της γής και οργή τώ λαώ τούτω, 24 και πεσούνται στόματι μαχαίρας, και αιχμαλωτισθήσονται εις πάντα τα έθνη, και Ιερουσαλήμ έσται πατουμένη υπό εθνών άχρι ού πληρωθώσι καιροί εθνών. 25 Καί έσται σημεία εν ηλίω και σελήνη και άστροις, και επί της γής συνοχή εθνών εν απορία ηχούσης θαλάσσης και σάλου, 26 αποψυχόντων ανθρώπων από φόβου και προσδοκίας των επερχομένων τή οικουμένη· αι γάρ δυνάμεις των ουρανών σαλευθήσονται. 27 και τότε όψονται τον υιόν τού ανθρώπου ερχόμενον εν νεφέλη μετά δυνάμεως και δόξης πολλής. 28 αρχομένων δε τούτων γίνεσθαι ανακύψατε και επάρατε τας κεφαλάς υμών, διότι εγγίζει η απολύτρωσις υμών.

23.28 στραφείς δε προς αυτάς ο Ιησούς είπε· Θυγατέρες Ιερουσαλήμ, μη κλαίετε επ' εμέ, πλήν εφ' εαυτάς κλαίετε και επί τα τέκνα υμών. 29 ότι ιδού έρχονται ημέραι εν αίς ερούσι· μακάριαι αι στείραι και κοιλίαι αί ουκ εγέννησαν, και μαστοί οί ουκ εθήλασαν. 30 τότε άρξονται λέγειν τοίς όρεσι, πέσετε εφ' ημάς, και τοίς βουνοίς, καλύψατε ημάς·

Κατά Ιωάννην

6.40 τούτο δε εστι το θέλημα τού πέμψαντός με, ίνα πάς ο θεωρών τον υιόν και πιστεύων εις αυτόν έχη ζωήν αιώνιον, και αναστήσω αυτόν εγώ τή εσχάτη ημέρα.

Προς Ρωμαίους

11.25 Ου γάρ θέλω υμάς αγνοείν, αδελφοί, το μυστήριον τούτο, ίνα μη ήτε παρ' εαυτοίς φρόνιμοι, ότι πώρωσις από μέρους τώ Ισραήλ γέγονεν άχρις ού το πλήρωμα των εθνών εισέλθη, 26 και ούτω πάς Ισραήλ σωθήσεται, καθώς γέγραπται·

Προς Κορινθίους Α’

14.21 εν τώ νόμω γέγραπται ότι εν ετερογλώσσοις και εν χείλεσιν ετέροις λαλήσω τώ λαώ τούτω, και ουδ' ούτως εισακούσονταί μου λέγει Κύριος.

15.24 είτα το τέλος, όταν παραδώ την βασιλείαν τώ Θεώ και πατρί, όταν καταργήση πάσαν αρχήν και πάσαν εξουσίαν και δύναμιν. 25 δεί γάρ αυτόν βασιλεύειν άχρις ού αν θή πάντας τους εχθρούς υπό τους πόδας αυτού. 26 έσχατος εχθρός καταργείται ο θάνατος· 27 πάντα γάρ υπέταξεν υπό τους πόδας αυτού. όταν δε είπη ότι πάντα υποτέτακται, δήλον ότι εκτός τού υποτάξαντος αυτώ τα πάντα. 28 όταν δε υποταγή αυτώ τα πάντα, τότε και αυτός ο υιός υποταγήσεται τώ υποτάξαντι αυτώ τα πάντα, ίνα ή ο Θεός τα πάντα εν πάσιν.

Προς Κορινθίους B’

11.4 ει μέν γάρ ο ερχόμενος άλλον Ιησούν κηρύσσει ον ουκ εκηρύξαμεν, ή πνεύμα έτερον λαμβάνετε ό ουκ ελάβετε, ή ευαγγέλιον έτερον ό ουκ εδέξασθε, καλώς ανείχεσθε.

Προς Εφεσίους

6.12 ότι ουκ έστιν ημίν η πάλη προς αίμα και σάρκα, αλλά προς τας αρχάς, προς τας εξουσίας, προς τους κοσμοκράτορας τού σκότους τού αιώνος τούτου, προς τα πνευματικά της πονηρίας εν τοίς επουρανίοις. 13 διά τούτο αναλάβετε την πανοπλίαν τού Θεού, ίνα δυνηθήτε αντιστήναι εν τή ημέρα τή πονηρά και άπαντα κατεργασάμενοι στήναι. 14 στήτε ούν περιζωσάμενοι την οσφύν υμών εν αληθεία, και ενδυσάμενοι τον θώρακα της δικαιοσύνης, 15 και υποδησάμενοι τους πόδας εν ετοιμασία τού ευαγγελίου της ειρήνης, 16 εν πάσιν αναλαβόντες τον θυρεόν της πίστεως, εν ώ δυνήσεσθε πάντα τα βέλη τού πονηρού τα πεπυρωμένα σβέσαι· 17 και την περικεφαλαίαν τού σωτηρίου δέξασθε, και την μάχαιραν τού Πνεύματος, ό εστι ρήμα Θεού,

Προς Θεσσαλονικείς Α’

2.16 κωλυόντων ημάς τοίς έθνεσι λαλήσαι ίνα σωθώσιν, εις το αναπληρώσαι αυτών τας αμαρτίας πάντοτε. έφθασε δε επ' αυτούς η οργή εις τέλος.

4.14 ει γάρ πιστεύομεν ότι Ιησούς απέθανε και ανέστη, ούτω και ο Θεός τους κοιμηθέντας διά τού Ιησού άξει σύν αυτώ. 15 τούτο γάρ υμίν λέγομεν εν λόγω Κυρίου, ότι ημείς οι ζώντες οι περιλειπόμενοι εις την παρουσίαν τού Κυρίου ου μη φθάσωμεν τους κοιμηθέντας· 16 ότι αυτός ο Κύριος εν κελεύσματι, εν φωνή αρχαγγέλου και εν σάλπιγγι Θεού καταβήσεται απ' ουρανού, και οι νεκροί εν Χριστώ αναστήσονται πρώτον, 17 έπειτα ημείς οι ζώντες οι περιλειπόμενοι άμα σύν αυτοίς αρπαγησόμεθα εν νεφέλαις εις απάντησιν τού Κυρίου εις αέρα, και ούτω πάντοτε σύν Κυρίω εσόμεθα. 18 Ώστε παρακαλείτε αλλήλους εν τοίς λόγοις τούτοις.

5.1 Περί δε των χρόνων και των καιρών, αδελφοί, ου χρείαν έχετε υμίν γράφεσθαι· 2 αυτοί γάρ ακριβώς οίδατε ότι η ημέρα Κυρίου ως κλέπτης εν νυκτί ούτως έρχεται. 3 όταν λέγωσιν, ειρήνη και ασφάλεια, τότε αιφνίδιος αυτοίς εφίσταται όλεθρος, ώσπερ η ωδίν τή εν γαστρί εχούση, και ου μη εκφύγωσιν. 4 υμείς δε, αδελφοί, ουκ εστέ εν σκότει, ίνα η ημέρα υμάς ως κλέπτης καταλάβη·



Προς Θεσσαλονικείς Β’

1.6 είπερ δίκαιον παρά Θεώ ανταποδούναι τοίς θλίβουσιν υμάς θλίψιν 7 και υμίν τοίς θλιβομένοις άνεσιν μεθ' ημών, εν τή αποκαλύψει τού Κυρίου Ιησού απ' ουρανού μετ' αγγέλων δυνάμεως αυτού 8 εν πυρί φλογός, διδόντος εκδίκησιν τοίς μη ειδόσι Θεόν και τοίς μη υπακούουσι τώ ευαγγελίω τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, 9 οίτινες δίκην τίσουσιν όλεθρον αιώνιον από προσώπου τού Κυρίου και από της δόξης της ισχύος αυτού, 10 όταν έλθη ενδοξασθήναι εν τοίς αγίοις αυτού και θαυμασθήναι εν πάσι τοίς πιστεύσασιν, ότι επιστεύθη το μαρτύριον ημών εφ' υμάς, εν τή ημέρα εκείνη.

2.2 εις το μη ταχέως σαλευθήναι υμάς από τού νοός μηδέ θροείσθαι μήτε διά πνεύματος μήτε διά λόγου μήτε δι' επιστολής ως δι' ημών, ως ότι ενέστηκεν η ημέρα τού Χριστού. 3 μη τις υμάς εξαπατήση κατά μηδένα τρόπον· ότι εάν μη έλθη η αποστασία πρώτον και αποκαλυφθή ο άνθρωπος της αμαρτίας, ο υιός της απωλείας, 4 ο αντικείμενος και υπεραιρόμενος επί πάντα λεγόμενον Θεόν ή σέβασμα, ώστε αυτόν εις τον ναόν τού Θεού καθίσαι, αποδεικνύντα εαυτόν ότι έστι Θεός. 5 Ου μνημονεύετε ότι έτι ών προς υμάς ταύτα έλεγον υμίν; 6 και νύν το κατέχον οίδατε, εις το αποκαλυφθήναι αυτόν εν τώ εαυτού καιρώ· 7 το γάρ μυστήριον ήδη ενεργείται της ανομίας, μόνον ο κατέχων άρτι έως εκ μέσου γένηται· 8 και τότε αποκαλυφθήσεται ο άνομος, ον ο Κύριος αναλώσει τώ πνεύματι τού στόματος αυτού και καταργήσει τή επιφανεία της παρουσίας αυτού· 9 ού εστιν η παρουσία κατ' ενέργειαν τού σατανά εν πάση δυνάμει και σημείοις και τέρασι ψεύδους 10 και εν πάση απάτη της αδικίας εν τοίς απολλυμένοις, ανθ' ών την αγάπην της αληθείας ουκ εδέξαντο εις το σωθήναι αυτούς· 11 και διά τούτο πέμψει αυτοίς ο Θεός ενέργειαν πλάνης εις το πιστεύσαι αυτούς τώ ψεύδει, 12 ίνα κριθώσι πάντες οι μη πιστεύσαντες τή αληθεία, αλλ' ευδοκήσαντες εν τή αδικία.

Προς Τιμόθεον Α’

1.1 Τό δε Πνεύμα ρητώς λέγει ότι εν υστέροις καιροίς αποστήσονταί τινες της πίστεως, προσέχοντες πνεύμασι πλάνοις και διδασκαλίαις δαιμονίων, 2 εν υποκρίσει ψευδολόγων, κεκαυστηριασμένων την ιδίαν συνείδησιν, 3 κωλυόντων γαμείν, απέχεσθαι βρωμάτων ά ο Θεός έκτισεν εις μετάληψιν μετά ευχαριστίας τοίς πιστοίς και επεγνωκόσι την αλήθειαν.

Προς Τιμόθεον Β’

3.1 Τούτο δε γίνωσκε, ότι εν εσχάταις ημέραις ενστήσονται καιροί χαλεποί· 2 έσονται γάρ οι άνθρωποι φίλαυτοι, φιλάργυροι, αλαζόνες, υπερήφανοι, βλάσφημοι, γονεύσιν απειθείς, αχάριστοι, ανόσιοι, 3 άστοργοι, άσπονδοι, διάβολοι, ακρατείς, ανήμεροι, αφιλάγαθοι, 4 προδόται, προπετείς, τετυφωμένοι, φιλήδονοι μάλλον ή φιλόθεοι, 5 έχοντες μόρφωσιν ευσεβείας, την δε δύναμιν αυτής ηρνημένοι. και τούτους αποτρέπου. 6 εκ τούτων γάρ εισιν οι ενδύνοντες εις τας οικίας και αιχμαλωτίζοντες γυναικάρια σεσωρευμένα αμαρτίαις, αγόμενα επιθυμίαις ποικίλαις, 7 πάντοτε μανθάνοντα και μηδέποτε εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν δυνάμενα.

3.12 και πάντες δε οι θέλοντες ευσεβώς ζήν εν Χριστώ Ιησού διωχθήσονται· 13 πονηροί δε άνθρωποι και γόητες προκόψουσιν επί το χείρον, πλανώντες και πλανώμενοι.

4.3 έσται γάρ καιρός ότε της υγιαινούσης διδασκαλίας ουκ ανέξονται, αλλά κατά τας επιθυμίας τας ιδίας εαυτοίς επισωρεύσουσι διδασκάλους κνηθόμενοι την ακοήν, 4 και από μέν της αληθείας την ακοήν αποστρέψουσιν, επί δε τους μύθους εκτραπήσονται.

Προς Εβραίους

10.37 έτι γάρ μικρόν όσον, ο ερχόμενος ήξει και ου χρονιεί.

Καθολική επιστολή Ιακώβου

5.1 Άγε νύν οι πλούσιοι, κλαύσατε ολολύζοντες επί ταίς ταλαιπωρίαις υμών ταίς επερχομέναις. 2 ο πλούτος υμών σέσηπε και τα ιμάτια υμών σητόβρωτα γέγονεν, 3 ο χρυσός υμών και ο άργυρος κατίωται, και ο ιός αυτών εις μαρτύριον υμίν έσται και φάγεται τας σάρκας υμών. ως πύρ εθησαυρίσατε εν εσχάταις ημέραις.

Καθολική επιστολή Πέτρου Β’

3.3 τούτο πρώτον γινώσκοντες, ότι ελεύσονται επ' εσχάτων των ημερών εμπαίκται, κατά τας ιδίας επιθυμίας αυτών πορευόμενοι 4 και λέγοντες· που εστιν η επαγγελία της παρουσίας αυτού; αφ' ής γάρ οι πατέρες εκοιμήθησαν, πάντα ούτω διαμένει απ' αρχής κτίσεως.

3.10 Ήξει δε η ημέρα Κυρίου ως κλέπτης εν νυκτί, εν ή ουρανοί ροιζηδόν παρελεύσονται, στοιχεία δε καυσούμενα λυθήσονται, και γη και τα εν αυτή έργα κατακαήσεται.

Καθολική επιστολή Ιωάννου Α’

2.18 Παιδία, εσχάτη ώρα εστί, και καθώς ηκούσατε ότι ο αντίχριστος έρχεται, και νύν αντίχριστοι πολλοί γεγόνασιν· όθεν γινώσκομεν ότι εσχάτη ώρα εστίν.

2.22 τις εστιν ο ψεύστης ει μη ο αρνούμενος ότι Ιησούς ουκ έστιν ο Χριστός; ούτός εστιν ο αντίχριστος, ο αρνούμενος τον πατέρα και τον υιόν.

4.2 εν τούτω γινώσκετε το πνεύμα τού Θεού· πάν πνεύμα ό ομολογεί Ιησούν Χριστόν εν σαρκί εληλυθότα, εκ τού Θεού εστι· 3 και πάν πνεύμα ό μη ομολογεί τον Ιησούν Χριστόν εν σαρκί εληλυθότα, εκ τού Θεού ουκ έστι· και τούτό εστι το τού αντιχρίστου, ό ακηκόατε ότι έρχεται, και νύν εν τώ κόσμω εστίν ήδη.

Καθολική επιστολή Ιωάννου Β’

1.7 ότι πολλοί πλάνοι εισήλθον εις τον κόσμον, οι μη ομολογούντες Ιησούν Χριστόν ερχόμενον εν σαρκί· ούτός εστιν ο πλάνος και ο αντίχριστος.

Καθολική επιστολή Ιούδα

1.17 Υμείς δε, αγαπητοί, μνήσθητε των ρημάτων των προειρημένων υπό των αποστόλων τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, 18 ότι έλεγον υμίν ότι εν εσχάτω χρόνω έσονται εμπαίκται κατά τας εαυτών επιθυμίας πορευόμενοι των ασεβειών. 19 Ούτοί εισιν οι αποδιορίζοντες, ψυχικοί, Πνεύμα μη έχοντες.